"Kiedy dziecię martwe, wojownik bez mocy,
W jego sercu pustka, w duszy otchłań nocy.
Pokój w niebyt odejdzie,
Zębacz władze zdobędzie". *

Są takie miejsca do których nie mamy ochoty wracać. Zwłaszcza kiedy wiemy, że czyha tam na nas nieznane i niebezpieczeństwo. Co jednak gdy wbrew naszej woli musimy? By uratować najbliższą osobę i wypełnić kolejne zadanie...

Po tym jak kilka miesięcy temu Gregor wraz z Botką i tatą wrócili z Podziemia chłopak obiecał sobie, że nigdy tam nie wróci. Przejście do równoległego świata w pralni zostało zabezpieczone, a rodzina starała się żyć szczęśliwie pomimo piętrzących się problemów. Dni mijały i wydawać by się mogło, że wszystko już będzie normalnie, ale Podziemni nie zapomnieli o Naziemnym - ponownie potrzebują pomocy przy wypełnieniu przepowiedni. Tylko on może im pomóc, ale wiedzą, że z własnej woli do nich nie przyjdzie, dlatego też porywają Botkę, bo wiedzą, że bezzwłocznie do nich przybędzie po ukochaną siostrę. Czy Gregor wiedząc, że od niego zależą losy Podziemia pomoże mieszkańcom i zmierzy się z Mortiferem - morderczym białym szczurem?

Po niezwykle udanym spotkaniu z Gregor i Niedokończona Przepowiednia niemal od razu zabrałam się za drugi tom Kronik Podziemia. Byłam niezmiernie ciekawa tego w jakie tym razem przygody wpakuje Gregora oraz Botkę autorka. Czy po tak udanym początku drugi tom sprostał moim oczekiwaniom?

Wiedziałam już czego mogę się spodziewać po tej autorce jeśli chodzi o Kroniki Podziemia i z zadowoleniem piszę, że w tym tomie tylko potwierdziła, że nie brak jej pomysłowości oraz kreatywności. Ponownie wprowadziła mnie do tętniących życiem Podziemi, niebezpiecznych i nieodkrytych tuneli, gdzie żyją nie tylko ludzie, ale i wyrośnięte zwierzęta (szczury, węże, nietoperze, karaluchy). Fabuła jest w pełni dopracowana, opisy pobudzają wyobraźnię a wydarzenia przyprawiają o szybsze bicie serca. Suzanne Collins sprawia, że po raz kolejny świat przez nią wymyślony wydaje się realny, dba o emocje, o akcje, która pędzi i zaskakuje, ale co lepsze w drugiej części jest mroczniej, bardziej niebezpiecznie i w pewnym momencie wręcz serce ściska się z żalu i bólu. Nie ma tutaj w ogóle mowy o nudzie, a pod otoczką fascynujących przygód autorka ukryła czym jest zaufanie, odwaga, dzielność, poczucie obowiązku, miłość i postępowanie zgodnie z własnym sumieniem.

Nie inaczej było też z bohaterami drugiej części, idealnie wykreowani, z tajemnicami, ukrytymi celami, kryjący się za maskami. Jednak i tutaj najbardziej podobało mi się to, że powieściopisarka pokazuje jak mądre i zaradne mogą być dzieci oraz, że posiadają to czego dorosłym często brakuje (zaufanie i wiara w dobro). Tak jak wspominałam przy okazji recenzowania Gregora i Niedokończonej Przepowiedni jestem zachwycona tym jak autorka scharakteryzowała zwierzęta tam żyjące. Nawet pomimo mojego lęku przed szczurami nie wzdrygałam się na wzmianki o nich, no chyba, że robili to bohaterowie. Bardziej byłam zaaferowana ich realnym wyglądem i nadaniem osobowości, tak samo jak i innych zwierząt.

Jak już pewnie wdać Gregor i Przepowiednia Zagłady zachwyciła mnie równie mocno, co pierwszy tom. Z miejsca dałam się porwać opowieści, niecierpliwie przewracałam kolejne strony pragnąc jak najszybciej poznać zakończenie. Nie mogłam się oderwać od czytania i wraz bohaterami przeżywałam wszystkie wydarzenia, nie obyło się bez złości, strachu, niepewności oraz cierpienia. Suzanne Collins stworzyła baśniową krainę, ale dodała jej mroku i klimatu wzbudzającego zachwyt, ale też niepokój. Zżyłam się z bohaterami, jestem pod wrażeniem fabuły oraz pomysłowości i już nie mogę się doczekać aż dostanę w swoje ręce Gregora i Klątwę Stałocieplnych.

Reasumując, po zapoznaniu się z dwoma tomami Kronik Podziemia śmiało mogę powiedzieć, że to jedna z lepszych serii z gatunku fantastyki dla nastolatków i nie tylko, jakie czytałam w całym swoim czytelniczym życiu. Mnóstwo zwrotów akcji, czarnego humoru, przygód i cała masa emocji. Szczerzę żałuję, że o tej serii nie jest tak głośno jak o Igrzyskach śmierci, bo w moim odczuciu jest o wiele lepsza.

Irena Bujak

*Suzanne Collins, Gregor i Przepowiednia Zagłady, s. 47